Manaus is waarschijnlijk de meest wonderlijk gelegen miljoenenstad ter wereld. Je kunt er niet over een snelweg naartoe, je kunt er niet met de trein vertrekken. Naar Manaus - de miljoenenstad middenin een onmetelijke jungle - ga je door de lucht of over het water.Voor de verklaring achter het ontstaan van een grote stad op duizenden kilometers afstand van de 'bewoonde wereld' moeten we ruim honderd jaar teruggaan in de tijd. Het begon allemaal toen een Ierse veearts, John Boyd Dunlop, wat knutselde aan de fiets van zijn tienjarige zoon en zo, spelenderwijs, de eerste luchtdruk-rubberband uitvond. Dat was in 1888. Vier jaar later had Edouard Michelin de primeur van de verwisselbare autoband. De autoindustrie kwam net goed op gang in die tijd, en de uitvindingen van Dunlop en Michelin brachten een explosie teweeg in de vraag naar rubber. Onderzoekers in Brazilië hadden al eerder bericht dat rubberpalmen in het Amazonegebied overvloedig aanwezig waren.
De rivierstad Manaus bleek over de diepzeehaven te beschikken die het dichtst bij de rubbervoorraden lag. Manaus had in die periode zo'n drieduizend inwoners. Hun inkomsten verwierven de bewoners van het geïsoleerde stadje uit noten, gedroogde vis en schildpadeieren. Dat zou echter razendsnel veranderen. Grote internationale bedrijven openden hun vestigingen. Manaus was plotseling rijk, en het stadsbestuur wist wel wat er met het geld gebeuren moest. Om de nieuwe elite te doen vergeten dat Manaus eigenlijk op een hopeloze plek in een uiterst onvriendelijk klimaat was gelegen moest, zo redeneerden de lokale regenten, gezorgd worden voor luxe en vertier. En zo werd Manaus één van de eerste steden ter wereld met een elektrische tram. Overal verrezen chique café's waarvoor niet alleen de dranken - whisky, cognac en champagne - maar ook de obers werden geïmporteerd. De straten werden betegeld met klinkers uit Portugal. En de Booth Line startte met één van zijn stoomschepen een lijnverbinding tussen Manaus en Liverpool. Als klap op de vuurpijl verrees in 1896 het Teatro Amazonas.
De eerste steen voor het theater was al op 14 februari 1884 gelegd. Voor de constructie van het peperdure gebouw werden opnieuw uitsluitend geïmporteerde materialen gebruikt. Het marmer kwam uit Verona, de ijzeren trappen uit Engeland. Het theater werd gebouwd in neo-classicistische stijl. Meest opvallende onderdeel van het exterieur was de felkleurige koepel, bedekt met 36.000 keramiektegels die tezamen de vlag van Brazilië vormden. Het theater bood plaats aan 640 mensen. Regelmatig zouden hier - midden in het oerwoud, op vijftienhonderd kilometer varen van de bewoonde wereld - de grootste Europese operasterren optreden.
De eerste steen voor het theater was al op 14 februari 1884 gelegd. Voor de constructie van het peperdure gebouw werden opnieuw uitsluitend geïmporteerde materialen gebruikt. Het marmer kwam uit Verona, de ijzeren trappen uit Engeland. Het theater werd gebouwd in neo-classicistische stijl. Meest opvallende onderdeel van het exterieur was de felkleurige koepel, bedekt met 36.000 keramiektegels die tezamen de vlag van Brazilië vormden. Het theater bood plaats aan 640 mensen. Regelmatig zouden hier - midden in het oerwoud, op vijftienhonderd kilometer varen van de bewoonde wereld - de grootste Europese operasterren optreden.
